bijna vakantie

Na een best heftig week-end is de laatste werkweek begonnen. Eerst zaterdag het (erg geslaagde) optreden van de Musicalgroep, daarvoor nog een repetitie met de band Bricks, waarmee ik samen mocht spelen tijdens de kerkdienst op zondagochtend. Allemaal erg leuk, maar wel vermoeiend. Gelukkig is de laatste werkweek altijd erg rustig, zodat ik nog wat kan uitrusten voordat ik de vakantie inga.
De verwachtingen zijn weer hooggespannen, wat mij betreft. Deze zomer ga ik twee weekjes naar Otranto, helemaal in het zuiden van Italië. Een kleine plaats is het, maar wel aan zee. Dat is voor mij wel nieuw, want meestal betekent vakantie vooral cultuur snuiven. Dat zal ik nu ook wel doen, maar het water is zo dichtbij dat ik daar meer dan normaal van zal genieten.
Hopelijk is het wat gezelliger dan vorig jaar in Florence, want daar was niet veel aan. Natuurlijk een hele mooie stad, maar met de medeleerlingen op de taalschool kreeg ik nauwelijks contact. In tegenstelling tot de twee jaar daarvoor, toen het onderling ontzettend leuk was. Ik hoop dat het dit jaar ook weer zo wordt...
In elk geval zijn twee weken italiaanse les altijd heel leuk, dus, hoe dan ook, het wordt goed, maar de vraag blijft of het weer geweldig wordt. En als ik terugkom, dan is m'n italiaans weer iets beter. Zo groeit dat lekker elk jaar een beetje; misschien dat ik ooit echt vloeiend italiaans zal kunnen.

na mijn afstuderen...

Een paar weken geleden was het gelukzalige moment van het afstuderen. Maar ja, je begrijpt het misschien al, wat nu? Uiteraard is er de muziek. Me weer eens ouderwets verdiepen in een lastig stuk, dat is wel weer een uitdaging. Overigens merk ik wel dat m'n techniek niet meer op het niveau van vijf jaar geleden zit, toen ik begon met studeren. Maar goed, daar moet aan gewerkt worden.
Tegelijkertijd is de honger naar studeren door deze studie niet helemaal gestild. Ik merk dat ik nog lang niet klaar ben. De vraag borrelt wel op wat me dan nu te doen staat. Heel voorzichtig durf ik het steeds vaker uit te spreken: promoveren? Fluisterend, met een vraagteken. Is dat wel weggelegd voor mij?
Waarom eigenlijk niet? Het is nu dè gelegenheid bij uitstek. Komend jaar ben ik twee dagen per week vrijgeroosterd voor activiteiten van het lectoraat Innovatie in Bouwproces en -techniek, waar ik 'in de baas z'n tijd' mag werken aan onderzoek en waarvan de lector enthousiast is over mijn ambitie filosofie en bedrijfskunde aan elkaar te koppelen. Waarom zou ik die tijd niet deels gebruiken om mijn ambitie daadwerkelijk te verwezenlijken...
Wel lastig trouwens, want filosofie en organisatiewetenschappen hebben nog niet zo'n vanzelfsprekende band, dat daar eenvoudig promotie-onderzoeken uit te destilleren zijn. Of is dat juist een uitgelezen kans? Als er nog zo weinig is, dan kan ik over heel veel gaan schrijven! Daar ga ik de komende tijd eens verder over denken...
En bloggen natuurlijk.