De afgelopen week was het zover: mijn debuut op een congres. Ik had keurig op tijd een paper ingeleverd en had twintig minuten spreektijd op het Ephemera-congres in Berlijn (11 tot en met 13 mei). Een eerste keer, dus ik had geen idee wat te verwachten. Het werd een aaneenschakeling van positieve verassingen. De locatie, was een oud pakhuis in Berlin Kreuzberg (zie foto). De schaal van het congres was lekker klein en de sfeer heel informeel. Achteraf gezien had ik mijn colbert niet mee hoeven te nemen. Zoals bij te doen gebruikelijk was ik erg gespannen vooraf, maar ja, daar moet ik mee leren leven. Er passeerde een aantal erg interessante lezigen, allemaal rondom het thema Freedom at work: werk en vrijheid. Twee op zichzelf al ongelooflijk boeiende concepten, waar je ontzettend veel over zou kunnen schrijven, maar gecombineerd levert het ook een hele serie interessante inzichten op. Sluiten vrijheid en werk elkaar uit of juist niet? Wat is eigenlijk allemaal werk? Wat is eigenlijk vrijheid?
Opvallend vind ik wel dat de meeste bijdragen een ondertoon hebben die suggereert dat organisaties monsters zijn, die als doel lijken te hebben het leven van de medewerkers zo triest mogelijk te maken. Zelf ben ik geloof ik meer een optimist, best wel met oog voor allerlei vervelende toestanden binnen organisaties (vooral ook internationaal), maar juist de hoop staat in mijn paper centraal. Het is wel grappig om aan de ene kant de kritieken aan te horen op het kapitalisme, om even later diezelfde spreker met een iPhone in de hand te zien...
Maar goed, elders zal ik nog wel wat meer zeggen over de inhoud van mijn paper, voor zover ik dat in een eerder blog nog niet heb gedaan. Misschien, als het paper wordt geselecteerd, kan je het volgend jaar wel lezen in het online tijdschrift. Als dat zo is, meld ik het uiteraard.
