Geweldig boeiend...

Mijn laatste blogpost dateert al weer van enige tijd geleden. In alle drukte krijgt het schrijven van een stukje niet de hoogste prioriteit. Al is voor een promovendus dagelijks schrijven eigenlijk een must.
Nu ben ik bezig met een superinteressant boek, dus heb ik een goede reden om weer eens een berichtje te plaatsen. Het is nog een gratis te downloaden boek ook, dus je bent eigenlijk gestoord als je het laat liggen (easycratie). Het gaat over 'Easycratie, de toekomst van werken en organiseren', door Martijn Aslander en Erwin Witteveen.
Leuk detail is dat dit boek voor mij een voorbeeld is van hoe onderwijs zou moeten zijn: samen met studenten van alles leren. Het is me namelijk vorig jaar aanbevolen door een enthousiaste student in het vierde jaar. Van hem heb ik meerdere titels aanbevolen gekregen, waarvan er eentje input heeft geleverd voor het stuk dat ik geschreven heb voor het congres in Berlijn, jongstleden mei.
Samen onderwijs maken, dat is mijn ideaal. Ik wil elk jaar net zoveel leren als mijn studenten. Dat vraagt om minder hierarchie en om onderwijs waarin minder dichtgetimmerd is, waardoor de vrije ruimte ontstaat om aan kennis te werken die mij ook nog onbekend is. Precies dat, minder hierarchie en (samen) leren in netwerken, is waar easycratie over gaat: doorbreken van strakke bureaucratische structuren binnen organisaties door het vormen van (virtuele) netwerken van mensen die allemaal in bepaalde onderwerpen geïnteresseerd zijn. Zo kan innovatie ruimte krijgen, buiten de gevestigde institutionele kaders om.
Wat mij betreft een absolute aanrader!