Morgen is het weer zondag. Na een drukke week is het soms niet gemakkelijk om me weer te zetten tot de voorbereiding van een dienst waarin ik orgel moet spelen. Gelukkig is het me vandaag weer gelukt. Morgenochtend, de zesde zondag van pasen, speel ik in Waalwijk-centrum. Vandaag voorbereid.
Eén van de stukken, na de dienst, is Bachs fuga op een thema van Legrenzi. Dit is voor mij een belangrijk stuk, zo is gebleken. Al vele jaren houdt het me bezig, terwijl het toch niet zo'n erg beroemd werk is. Toch ben ik er ooit mee begonnen en blijf ik er naar terugkeren. Steeds opnieuw interpreteer ik het. Een prachtig werk, een dubbelfuga, dat zich ontwikkelt als een intens gesprek.
Het is wat Jaspers - de filosoof waarover mijn masterscriptie gaat - een chiffre zou noemen. Een symbool, zoals ook de bijbelverhalen voor hem chiffren zijn, waar steeds opnieuw betekenis aan gegeven wordt. We nemen een belangrijk verhaal, een kunstwerk, of iets dergelijks, en interpreteren het telkens opnieuw. Waarom? Omdat we daarmee een glimp opvangen van het Eeuwige, een sprong kunnen wagen in het transcendente. Als morgen de rest van de dienst tegen zou vallen, dan heb ik gelukkig nog mijn fuga aan het einde...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten