Het zit er op. Twee weekjes vakantie in Otranto. Heerlijk was het. Smoorheet, maar vanwege de zee is er meestal wel een fris briesje om de warmte te doen vergeten. Elke ochtend naar school voor Italiaanse les. Bij Patrizia, een leuke, lieve juf die me weer veel geleerd heeft. In m'n fotoalbum op hyves heb ik een paar fotootjes geplaats om een idee te krijgen.
Eén van die foto's laat zien dat het me weer is gelukt! Mijn kleine moment van gelukzaligheid, toen ik in de kathedraal van Otranto een orgeltje van een paar honderd jaar oud mocht bespelen. Ontzettend mooi is dat, nu al voor de derde keer: eerst een orgel uit de zeventiende eeuw in Lucca, drie jaar geleden. Toen twee orgels van nog eens honderd jaar ouder in Siena, waaronder eentje in het Palazzo Pubblico! Nu weer eentje in Otranto. Mijn collectie herinneringen wordt zo wel heel mooi.
Daarnaast zijn er natuurlijk de herinneringen aan het eten (veel vis) en de mensen waarmee ik op school zat. Het was dit jaar weer heel leuk, een aantal keer samen uit eten, een paar keer ook lekker in m'n eentje.
De mindere dingen, zoals de bijna ontelbare hoeveelheid keer dat ik door muggen ben gestoken (op zeker ogenblik heb ik geprobeerd de muggenbeten te tellen, maar ik bij vijftig maar gestopt; in elk geval, ik zag er uit als een soort zombie) en een wat opdringerige persoon in het gedeelde appartement waren toch niet in staat het genieten te beïnvloeden.
Kortom, het was weer fantastisch!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten