Dat was het wel vanmorgen. En dat op de eerste zondag van de 40-dagentijd. Dat is een heel ingetogen periode in het kerkelijk jaar. Desondanks was het een feestje. Ik was deze keer organist in de Gereformeerde Kerk van Waalwijk. Er werd in de dienst veel gezongen. Veel te doen voor mij dus...
Ondanks dat kostte het me niet of nauwelijks energie. Normaal moet ik me ongelooflijk concentreren om bij de liederen de mensen mee te krijgen. Dan ben ik na een dienst soms bekaf. Dat betekent niet dat er bijvoorbeeld in Waalwijk Centrum slecht gezongen wordt hoor, maar daar zit ik heel ver van de mensen af, boven op de galerij waar het orgel staat en moet ik me dus heel erg concentreren op wat er beneden gebeurt.
Vanmorgen kostte het spelen me dus helemaal geen energie, en dat heb ik al vaker ervaren als ik in deze kerk moet spelen. Ze hebben nauwelijks begeleiding nodig en zingen fijn mee. Ook nog netjes, dus niet van dat refo brulwerk, wat ik ook nog wel eens meemaak; zo van ''t hoeft niet mooi te zijn, als 't maar hard is.' Op zeker moment zat ik eigenlijk vooral te luisteren en speelde ondertussen gewoon mee.
Daarbij nog dat Otto (de predikant) er iets heel moois van had gemaakt en het kleine feitje dat enkele mensen hun waardering uitspraken over wat en hoe ik speel en het feestje was vanmorgen echt compleet.
Nu eens een paar keer geen zwaar geblog, maar gewoon een inkijkje in het leven van een kerkmusicus.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten