de rollen weer gewoon omgekeerd

Vandaag was het weer als vanouds: ik gewoon de docent die afstudeerverdedigingen van studenten mag beoordelen. Vorige week was maar een incidentele omkering van die situatie. Gek eigenlijk dat ik vandaag weer meer gespannen was dan vorige week. Op de één of andere manier vind ik de presentaties van mijn studenten spannender dan die van mezelf. En na tien jaar is dat nog steeds niet over.
Maar het spannendste moet nog komen. Vandaag was er maar één student die ik zelf had begeleid, voor de rest was ik slechts voorzitter van de commissie. Morgen vrijwel de hele dag 'mijn eigen' studenten. Dat is nog spannender. Zullen ze het goed doen? De presentaties, de verdedigingen... en dan de beoordeling. Valt het mee, valt het tegen. Ik kan maar met moeite afstand nemen, merk ik (en dat al tien jaar).

Ik zal het wel nooit leren, denk ik...

een beetje trots

Ik ben klaar! Geslaagd voor m'n laatste onderdeel, de masterscriptie! Een hele opluchting. Leuk was het vanochtend, dat er twee collega's aanwezig waren. Net genoeg om niet zenuwachtig van te worden en zodoende was ik niet helemaal in m'n eentje. Drie kwartier lang kreeg ik lastige vragen op me af. Precies zoals ik dacht, Donald Loose - Kant-kenner - ging stevig in op mijn verwijzingen naar Kant, terwijl Paul Cobben - Hegel-kenner - onmiddellijk begin met verwijzingen naar Hegel. Sommige vragen waren zodanig dat ik nauwelijk begreep waar de heren het over hadden, maar al met al was het gevoel over de verdediging positief.
Dat positieve gevoel werd bevestigd toen we, na een korte tijd op de gang te hebben gestaan in afwachting op de beoordeling, het verdict te horen kregen: een 7,5! Een mooi resultaat, en een fijne toespraak van mijn hoofdbegeleider, die bleek me van de verschillende colleges goed te herinneren. Wat me streelde, was wel dat de beide heren een positief oordeel hadden over mijn poging filosofie op mezelf te betrekken. Filosofie is geen studie naar iets, maar een way of life.
Nu is het rustig en ben ik lekker vroeg van m'n werk naar huis gegaan om te genieten en wat voorbereidingen te treffen voor vanavond, als er enkele vrienden langskomen om een glaasje te drinken op de goede afloop.
Hoewel de studie klaar is, ben ik niet klaar: Jaspers zei al dat wie eenmaal uit de bron van de filosofie gedronken heeft, deze nooit meer kan ontberen.

nu een rustig weekeinde

Wat een week! Lange dagen, veel leeswerk. Maar nu lekker week-end. Morgen had ik eigenlijk familiedag, maar die heb ik afgezegd. Dit week-end is voor mij. Nu kan ik me mooi voorbereiden op de verdediging van mijn scriptie.
Gisteren wel een leuke vraag gehad, naar aanleiding van mijn studie: wat doet eigenlijk een filosoof?
Tja, wat moet je daar nu op antwoorden. Nadenken? Waarover dan...
Verwondering past beter, denk ik. Een filosoof verwondert zich over dingen, die door anderen wellicht vanzelfsprekend gevonden worden. In m'n scriptie heb ik het over verwondering en vragen stellen als momenten van ontwaken.
Ontwaken uit de slaperige staat van het vanzelfsprekende. Vragen naar verheldering van concepten die wellicht al tijden niet meer bevraagd worden. In de samenleving, de wetenschap of het geloof, bijvoorbeeld, heersen veel opvattingen die nauwelijks bekritiseerd worden. De filosoof moet daar wakker schudden, door het stellen van vragen...
Daar zal ik het komend week-end eens rustig de tijd voor nemen.

ff iets rechtzetten

Nou zeg! Ik gisteren me afvragen voor wie ik eigenlijk zit orgel te spelen... Zal je net zien, vandaag van meerdere kanten te horen gekregen hoe mooi de muziek rondom de dienst was geweest. Zojuist nam zelfs een mevrouw de moeite me daarover op te bellen! Zit ik tijdens het spelen geïrriteerd te wezen over de foutjes die ik maak, heeft beneden in de kerk iemand heel erg zitten genieten. En dan vervolgens zo lief zijn om me daarover te bellen.

Nou ja, ik vond dat ik het toch even moest rechtzetten...

werkweek-end

Even een berichtje plaatsen tussen de bedrijven door. Mijn jaarlijkse monsterweek-endje is druk bezig: omdat ik zonodig af en toe iets individueels van m'n studenten wil zien, zit ik dit week-end ongeveer vijftig werkstukjes na te kijken à gemiddeld 15 pagina's per stuk, dus reken maar uit...
Maar ja, ik doe het mezelf aan, vooruit dan maar. Ondertussen de dienst van morgenochtend ook nog voorbereiden: orgelspelen tijdens een doopdienst, dus dat betekent ook weer extra aan de bak. Ik heb wel mooie muziek uitgekozen, maar dat maakt voor de mensen in de kerk niet echt uit. Die beseffen veelal niet wat er gespeeld wordt. Soms vraag ik me wel eens af waarom ik de moeite neem om m'n best te doen als er toch niemand geïnteresseerd is. Gelukkig is er af en toe een enkeling die aangeeft dat het mooi was of zo. Voor die zeldzame enkeling speel ik dus eigenlijk. Maar dat is genoeg.
Maar vooral speel ik omdat ik het zelf mooi vind. Dat is ook waar het echt om draait. Aristoteles noemde musiceren al een activiteit waar de speler zelf genoegen aan beleeft, het is verder zonder doel. Het doel ligt in het musiceren zelf. Zo direct ga ik ook nog maar even achter m'n clavecimbel zitten, denk ik. Nog een mooi werk van Bach instuderen...