Vandaag was het weer als vanouds: ik gewoon de docent die afstudeerverdedigingen van studenten mag beoordelen. Vorige week was maar een incidentele omkering van die situatie. Gek eigenlijk dat ik vandaag weer meer gespannen was dan vorige week. Op de één of andere manier vind ik de presentaties van mijn studenten spannender dan die van mezelf. En na tien jaar is dat nog steeds niet over.
Maar het spannendste moet nog komen. Vandaag was er maar één student die ik zelf had begeleid, voor de rest was ik slechts voorzitter van de commissie. Morgen vrijwel de hele dag 'mijn eigen' studenten. Dat is nog spannender. Zullen ze het goed doen? De presentaties, de verdedigingen... en dan de beoordeling. Valt het mee, valt het tegen. Ik kan maar met moeite afstand nemen, merk ik (en dat al tien jaar).
Ik zal het wel nooit leren, denk ik...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten