oudjaarsavond in Heusden

Vanavond zet een traditie zich voort. Inmiddels ben ik al voor het zoveelste jaar organist tijdens de oudejaarsdienst in de kleinste Lutherse kerk van Nederland. Klein is die kerk niet alleen als gebouw, maar vooral ook wat betreft het aantal leden. Maar het draait allemaal nog wel, en er staat een mooi gerestaureerd orgel(tje), dus ben ik een gelukkig mens als ik vanavond weer achter de toetsen zit.

Net heb ik de liturgie nog eens goed bekeken en straks ga ik me voorbereiden, zodat het handjevol kerkgangers (meestal houdt het met 10 of 15 echt wel op) en de predikant keurig verzorgd orgelspel te horen krijgen. Voor de moderne kerkorganist is het trouwens wel een gepuzzel. Je moet je voorstellen dat ik in mijn studeerkamer zit, met een stapel boeken om me heen: de begeleidingsbundels bij de verschillende liedboeken, als daar zijn (hou je vast) het Liedboek, de Psalmen, de nieuwe bundel Tussentijds, de begeleidingsbundel bij het Dienstboek, de Evangelische liedbundel, de Bundel van '38, de Opwekkingsbundels, bij elkaar inmiddels een volle plank in mijn boekenkast!
Leuk als een predikant niet aangeeft uit welke bundel de liederen komen... Dan zit ik ze dus allemaal te bekijken om op te zoeken uit welke het komt. Dan nog kregen ze het vorige week in de dienst op kerstavond voor elkaar een lied uit te zoeken, wat in geen enkele van mijn toch redelijk complete verzameling bleek te staan!
Maar goed, de dienst van vanavond is altijd heel leuk, een hele goede voorganger, Gea Voerman, en fijne mensen. Plus natuurlijk de glühwein aan het einde van de dienst.
Het is eigenlijk een ontzettend leuke kerk, die Lutherse kerk in Heusden. Heel vreemd dat het zo'n klein kerkje is, terwijl het er altijd heel fijn vertoeven is. Je zou het eens mee moeten maken, ook gewoon door het jaar heen.

Daarna wordt het ook weer erg gezellig, want een andere traditie is het vervolg van de oudejaarsavond, bij Bram en Hanneke. Gisteren heb ik een goeie fles champagne gekocht als mijn bijdrage aan de feestvreugde. Daarnaast zullen ze gaan dienen als proefkonijnen, want ik heb panna cotta gemaakt, die ze mogen proberen. Maandag krijg ik namelijk een groepje collega's te eten en als voorbereiding heb ik gisteren en vandaag dus alvast wat dingetjes uitgeprobeerd.

Het einde van 2009 ziet er veelbelovend uit. Ik hoop dat voor jullie allemaal 2010 een goed, gezond en succesvol jaar mag worden.

een bescheiden mijlpaaltje

Zo vlak voordat 2009 teneinde loopt, heb ik nog snel een oude ambitie verwezenlijkt. Al jaren zit ik af en toe achter de piano met een leeg vel papier om nu eindelijk eens op te schrijven wat er aan muzikale ideeën in mijn hoofd zit. Uiteraard tevergeefs...
Tot nu toe dan toch. Al enige tijd hikte ik bij de musicalgroep aan tegen een walgelijk lied wat we zouden moeten instuderen. Echt heel erg, en ik ben niet de enige die dat vindt. Dus 't is echt waar.
Vorige week ben ik dan met de tekst op de piano maar eens zelf gaan nadenken. En zowaar, het is af. Dat is voor mij een hele stap, want zo bijzonder is het toch niet om zelf iets te schrijven. Voor mij wel hoor, het is voor mij heel wat om eerst zelf iets te bedenken, en - vooral - het dan ook nog in de openbaarheid te brengen. Normaal gesproken houd ik me maar gewoon aan datgene wat ik aan muziek van anderen heb. Dat is al zo ontzettend goed, dus why bother?

Hoe het ook is, op m'n ouwe dag ben ik dan eindelijk over het dode punt heen. Soms heb je gewoon een extra duwtje nodig, een reden om echt aan de slag te gaan. Heel romantisch gezegd: een muze. In mijn geval was het vooral ook irritatie over een slecht nummer. Nu maar hopen dat de leden van de musicalgroep mijn nummer wel goed vinden.

mineur of majeur

Vanavond komt er alweer een einde aan de serie diensten waar ik in moest spelen, op orgel en/of piano. De kerstnachtdienst in Waalwijk is vanavond die laatste dienst, gelijk ook de meest intensieve. Het zit traditiegetrouw altijd helemaal vol, maar of we vanavond ook weer de vierhonderd zullen halen, met de weersverwachting... We zullen wel zien.
Het is wel een bijzondere ervaring om zoveel mensen te begeleiden op het orgel, al is zo'n grootschalige kerkdienst niet echt mijn ding. In de aanloop naar zo'n dienst ben ik zelfs altijd wat somber. Ik lijk er onbewust erg tegenop te zien. Of zou het gewoon een beetje somberheid zijn van een vrijgezel rondom de kerst. Hoe dan ook, ik pieker me dus ook deze keer weer aardig een mineurstemming in. Het is de vrolijkste tijd van het jaar en ik zit hier een beetje negatief te doen.

Terwijl ik dit zit te schrijven gaat de bel en wordt er een pakketje afgeleverd. Een kerstgroet van de kerk waar ik vanavond speel. Waardering voor mijn bijdrage. Erg vriendelijk, zoals altijd. Ze moesten eens weten dat ik in deze tijd juist zo opzie tegen wat eigenlijk de feestelijkste dienst van het jaar is. Maar goed, zo'n vriendelijk persoon aan de deur doet wel weer goed. Dat was trouwens vandaag al de tweede keer dat er iemand bij me aan de deur stond. Het moet niet gekker worden.
Een modulatie van mineur naar majeur. Zulke momenten moest ik eens wat beter vasthouden, zoals de gezelligheid van gisteren, toen ik onverwacht werd uitgenodigd voor een hapje eten. Lieve mensen, een gezellig moment, dat moet je koesteren, zoals de oude Griekse filosoof Epicurus in zijn brief over het geluk ook zegt. Dat is geweldige filosofie, heel praktisch ook. Herinneringen kunnen een vervelende tijd verzachten, schreef hij. Zelfs toen hij dodelijk ziek was en veel pijn had, was hij in staat geluk te putten uit de mooie herinneringen van de momenten met zijn vrienden. Dat zou ik toch ook beter moeten kunnen.

Ik zal zo nog maar eens de stukken voor vanavond doorspelen... In majeur.

nagenieten en voorbereiden

Het weekend is weer voorbij. Het weekendgevoel natuurlijk niet, omdat voor een docent kerst synoniem is voor twee weken vakantie. Zo kan het dus dat ik op maandag ongegeneerd niet met m'n werk bezig ben en lekker aan het nagenieten ben van wat er afgelopen vrijdag is gebeurd: Bachs Hohe Messe in een geweldige live uitvoering. Nu staat één van m'n CD's op met datzelfde stuk.

Wel een contrast met morgenochtend, als ik een begrafenis moet begeleiden op het orgel in de kerk van Waalwijk. Net kreeg ik de orde van dienst, met behalve wat gebruikelijk liederen die ik moet begeleiden, ook nog twee dingen van Jan Smit die worden gedraaid. Je moet wel een hekel aan iemand hebben om tijdens diens begrafenis Jan Smit te draaien, denk ik dan. Maar ja, je bent pseudo-beroeps-kerkmusicus of niet, dus ik doe netjes mijn uiterste best en hoop slechts dat er, als ik nog eens doodga, er niemand op het onzalige idee komt dergelijke troep te draaien. Zet bij mij maar een stukje Bach op, en verder niet teveel gedoe asjeblief.
Diezelfde avond moet ik alweer opdraven om een koor te begeleiden. Dat soort dingen geeft wel een zinvolle invulling aan wat anders toch wel twee weken zwart gat zou betekenen. Vreemd eigenlijk, dat ik vorige week opzag tegen die vrije twee weken. Niet dat ik me vervelen zal, want ik heb genoeg te doen. Maar goed, niet zeuren...

De Hohe Messe is inmiddels bijna afgelopen. Momenteel klinkt het Agnus Dei, één van de allermooiste aria's die er ooit geschreven is. Bach op z'n best. Wat ik trouwens vooral zo bijzonder vond aan vrijdagavond was vooral ook dat ik niet alleen was in Den Bosch. Bram zat mee te genieten. Als je met een echt goede vriend samen kunt genieten, is genieten nog veel mooier dan in je eentje.

Kerst komt eraan

Deze week is het van start gegaan, de jaarlijkse kerstdrukte. Hoewel het dit jaar op zich nog wel meevalt. Ik hoef niet eens zoveel te spelen. Desondanks is deze periode voor een organist/pianist altijd drukker dan normaal. Gisteren generale repetitie met het koor uit Besoyen, dat ik volgende week als pianist bij twee kerstvieringen begeleid. Vanavond piano en orgel bij een kerstviering van een basisschool. Daarna nog een repetitie bij de musicalgroep.
Het is best leuk als tegenhanger van mijn werk, al die muzikale klussen, hoewel het soms ook wel eens tegenstaat. Het is immers maar zelden zo dat ik bij die klussen muziek kan maken die ik zelf echt mooi vind. Dat doe ik dus maar in m'n eigen tijd. De komende tijd weer fijn werken aan een mooi werk op m'n clavecimbel en een groot werk instuderen op orgel. Zo wordt de komende weken Bach weer ontzettend belangrijk. De aftrap daarvan is morgen, in Den Bosch, want dan ga ik naar het kerstconcert waar Avans elk jaar kaartjes voor beschikbaar stelt aan de medewerkers. De Hohe Messe van Bach. Als de kwaliteit is wat ik inmiddels gewend ben, wordt het een fantastische avond. Temeer omdat ik eens een keertje niet alleen naar een concert ga. Bram had wel zin om mee te gaan, dus mijn gebruikelijke argument om niet te gaan viel weg.
Nu ik toch aan Bach denk, ik sluit mooi m'n laptop af en ga snel achter m'n clavecimbel zitten...