Zo vlak voordat 2009 teneinde loopt, heb ik nog snel een oude ambitie verwezenlijkt. Al jaren zit ik af en toe achter de piano met een leeg vel papier om nu eindelijk eens op te schrijven wat er aan muzikale ideeën in mijn hoofd zit. Uiteraard tevergeefs...
Tot nu toe dan toch. Al enige tijd hikte ik bij de musicalgroep aan tegen een walgelijk lied wat we zouden moeten instuderen. Echt heel erg, en ik ben niet de enige die dat vindt. Dus 't is echt waar.
Vorige week ben ik dan met de tekst op de piano maar eens zelf gaan nadenken. En zowaar, het is af. Dat is voor mij een hele stap, want zo bijzonder is het toch niet om zelf iets te schrijven. Voor mij wel hoor, het is voor mij heel wat om eerst zelf iets te bedenken, en - vooral - het dan ook nog in de openbaarheid te brengen. Normaal gesproken houd ik me maar gewoon aan datgene wat ik aan muziek van anderen heb. Dat is al zo ontzettend goed, dus why bother?
Hoe het ook is, op m'n ouwe dag ben ik dan eindelijk over het dode punt heen. Soms heb je gewoon een extra duwtje nodig, een reden om echt aan de slag te gaan. Heel romantisch gezegd: een muze. In mijn geval was het vooral ook irritatie over een slecht nummer. Nu maar hopen dat de leden van de musicalgroep mijn nummer wel goed vinden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten