Het weekend is weer voorbij. Het weekendgevoel natuurlijk niet, omdat voor een docent kerst synoniem is voor twee weken vakantie. Zo kan het dus dat ik op maandag ongegeneerd niet met m'n werk bezig ben en lekker aan het nagenieten ben van wat er afgelopen vrijdag is gebeurd: Bachs Hohe Messe in een geweldige live uitvoering. Nu staat één van m'n CD's op met datzelfde stuk.
Wel een contrast met morgenochtend, als ik een begrafenis moet begeleiden op het orgel in de kerk van Waalwijk. Net kreeg ik de orde van dienst, met behalve wat gebruikelijk liederen die ik moet begeleiden, ook nog twee dingen van Jan Smit die worden gedraaid. Je moet wel een hekel aan iemand hebben om tijdens diens begrafenis Jan Smit te draaien, denk ik dan. Maar ja, je bent pseudo-beroeps-kerkmusicus of niet, dus ik doe netjes mijn uiterste best en hoop slechts dat er, als ik nog eens doodga, er niemand op het onzalige idee komt dergelijke troep te draaien. Zet bij mij maar een stukje Bach op, en verder niet teveel gedoe asjeblief.
Diezelfde avond moet ik alweer opdraven om een koor te begeleiden. Dat soort dingen geeft wel een zinvolle invulling aan wat anders toch wel twee weken zwart gat zou betekenen. Vreemd eigenlijk, dat ik vorige week opzag tegen die vrije twee weken. Niet dat ik me vervelen zal, want ik heb genoeg te doen. Maar goed, niet zeuren...
De Hohe Messe is inmiddels bijna afgelopen. Momenteel klinkt het Agnus Dei, één van de allermooiste aria's die er ooit geschreven is. Bach op z'n best. Wat ik trouwens vooral zo bijzonder vond aan vrijdagavond was vooral ook dat ik niet alleen was in Den Bosch. Bram zat mee te genieten. Als je met een echt goede vriend samen kunt genieten, is genieten nog veel mooier dan in je eentje.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten