mineur of majeur

Vanavond komt er alweer een einde aan de serie diensten waar ik in moest spelen, op orgel en/of piano. De kerstnachtdienst in Waalwijk is vanavond die laatste dienst, gelijk ook de meest intensieve. Het zit traditiegetrouw altijd helemaal vol, maar of we vanavond ook weer de vierhonderd zullen halen, met de weersverwachting... We zullen wel zien.
Het is wel een bijzondere ervaring om zoveel mensen te begeleiden op het orgel, al is zo'n grootschalige kerkdienst niet echt mijn ding. In de aanloop naar zo'n dienst ben ik zelfs altijd wat somber. Ik lijk er onbewust erg tegenop te zien. Of zou het gewoon een beetje somberheid zijn van een vrijgezel rondom de kerst. Hoe dan ook, ik pieker me dus ook deze keer weer aardig een mineurstemming in. Het is de vrolijkste tijd van het jaar en ik zit hier een beetje negatief te doen.

Terwijl ik dit zit te schrijven gaat de bel en wordt er een pakketje afgeleverd. Een kerstgroet van de kerk waar ik vanavond speel. Waardering voor mijn bijdrage. Erg vriendelijk, zoals altijd. Ze moesten eens weten dat ik in deze tijd juist zo opzie tegen wat eigenlijk de feestelijkste dienst van het jaar is. Maar goed, zo'n vriendelijk persoon aan de deur doet wel weer goed. Dat was trouwens vandaag al de tweede keer dat er iemand bij me aan de deur stond. Het moet niet gekker worden.
Een modulatie van mineur naar majeur. Zulke momenten moest ik eens wat beter vasthouden, zoals de gezelligheid van gisteren, toen ik onverwacht werd uitgenodigd voor een hapje eten. Lieve mensen, een gezellig moment, dat moet je koesteren, zoals de oude Griekse filosoof Epicurus in zijn brief over het geluk ook zegt. Dat is geweldige filosofie, heel praktisch ook. Herinneringen kunnen een vervelende tijd verzachten, schreef hij. Zelfs toen hij dodelijk ziek was en veel pijn had, was hij in staat geluk te putten uit de mooie herinneringen van de momenten met zijn vrienden. Dat zou ik toch ook beter moeten kunnen.

Ik zal zo nog maar eens de stukken voor vanavond doorspelen... In majeur.