weer een normaal weekeinde

Na alle lange weekeinden, nu weer eens een normale. Nu doorknallen tot de zomer. Nu is voor mij, kerkorganist, ook dit weekeinde niet normaal. Sowieso was het knap heftig, met afgelopen vrijdag eerst een uitvoering van de musical Jozef. In Rijswijk waren we te gast, waar we een prettige uitvoering hebben beleefd. Niet dat alles perfect ging, maar goed, de reacties waren heel enthousiast. Nu duurt het tot september/oktober voordat we weer een uitvoering hebben. Mooie gelegenheid om wat puntjes op de 'i' te zetten, ook muzikaal, want ik ervoer toch wel wat ingeslopen slordigheidjes. Iets om over na te denken in elk geval.

Vanmorgen had ik weer dienst in Heusden. Dat is een kerk waar vandaag nog een laatste kerkelijke feestdag gevierd wordt: Trinitatis. In veel kerken gaat dat geruisloos voorbij, hoewel de aandacht ervoor ook vanmorgen erg beperkt was. Voor een organist is er voor die zondag ook niet heel veel materiaal gecomponeerd. Meestal kom ik met 'Der Du bist Drei in Einigkeit' van Walther aanzetten, of een stuk dat nog een beetje de sfeer van Pinksteren ademt. Vanmorgen na de dienst trouwens een bewerking van 'Wir glauben all an Einen Gott', een bewerking van Luthers' versie van de geloofsbelijdenis, wat ook wel past bij deze zondag.
Maar ik ga misschien te snel, dus ik zal even uitleggen: Trinitatis is een zondag waar in het bijzonder de drie-eenheid van God centraal staat. De drie personen, Vader, Zoon en Geest, die toch één God worden genoemd. Een interessant filosofisch probleem ook, trouwens, waar al veel mensen zich over hebben gebogen. Eén van de grootsten daarvan is Augustinus geweest, met een dik boek over de Drie-eenheid. Dat boek heb ik toevallig tijdens het fietsweek-end in Limburg in de boekhandel in Wittem gekocht.

Gek eigenlijk, dat van alles omtrent God en geloof in twijfel wordt getrokken, terwijl één van de lastigste concepten, de Triniteit, nauwelijks aandacht krijgt. Dat geldt trouwens ook binnen de kerk, waar maar klakkeloos over Vader, Zoon en Geest gesproken wordt alsof het allemaal vanzelfsprekend is. Is het misschien een tè lastig concept?

Voor een organist is het dus een lastige zondag, gewoon omdat er eigenlijk zo ontzettend weinig voor gecomponeerd is. Heel abstract zou ik nog het grote praeludium en fuga in Es voor orgel kunnen instuderen: dat heeft Bach als opening en slotdeel van het derde deel van zijn Clavier Uebung gebruikt, waarvan door heel wat experts wordt beweerd dat het qua symboliek (toonsoort in drie mollen, een tripelfuga en zo nog meer) precies de Drie-eenheid wil benadrukken. Misschien een idee, voor volgend jaar...